صبحت به تن عاطفه جان خواهد داد
زیبایی عشق را نشان خواهد داد
طنین «آیۀ تطهیر» در صدایش بود
مدینه تشنۀ تکرار ربّنایش بود
غم کهنۀ در گلویم حسین است
دم و بازدم، های و هویم حسین است
عشق فهمید که جان چیست دل و جانش نیست
سرخوش آنکس که در این ره سروسامانش نیست
در تیررس است، گرچه از ما دور است
این مشت فقط منتظر دستور است
در روزگاران غریبی، آشنا بودى
تنها تو با قرآن ناطق همصدا بودی