مادر موسی، چو موسی را به نیل
در فکند، از گفتۀ ربَّ جلیل
گه احرام، روز عید قربان
سخن میگفت با خود کعبه، زینسان
هرکه با پاکدلان، صبح و مسایی دارد
دلش از پرتو اسرار، صفایی دارد
نوربخش يقين و تلقين اوست
هم جهانبان و هم جهانبين اوست
علی بود و همراز او فاطمه
و گلهای روییده در باغشان
وقتی كه شكستهدل دعا میكردی
سجادۀ سبز شكر، وا میكردی
دین را حرمیست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
پیرمردی، مفلس و برگشتهبخت
روزگاری داشت ناهموار و سخت
ای که عمریست راه پیمایی
به سوی دیده هم ز دل راهیست
ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی
نروم جز به همان ره که توأم راهنمایی