نسل حماسه، وارثان کربلا هستیم
نسلی که میگویند پایان یافت، ما هستیم
گرچه بیش از دیگران، سهمش در این دنیا غم است
«مرد» اخمش، خندهاش، حرفش، نگاهش، محکم است
سبز همچون سرو حتی در زمستان ایستادم
کوهم و محکم میان باد و طوفان ایستادم
دوباره زلف تو افتاد دست شانۀ من
طنین نام تو شد شعر عاشقانۀ من
قسم خوردهای! اهل ایثار باش
قسم خوردهای! پای این کار باش
یک عمر دلم غصۀ مولا خوردهست
تا حکم شهادت من امضا خوردهست
شهید کن... که شهادت حیات مردان است
ولی برای شما مرگ، خط پایان است
سرسبزی ما از چمن عاشوراست
در نای شهیدان، سخن عاشوراست
از حریم کعبه آهنگ سفر داریم ما
مقصدی بالاتر از این در نظر داریم ما
کی صبر چشمان صبورت سر میآید؟
کی از پس لبخندت این غم برمیآید؟
به کربلای تو یک کاروان دل آوردم
امانتی که تو دادی به منزل آوردم
ز نینوای تو رفتم چو نی، نوا کردم
چنان که بادیهها را چو نینوا کردم