الا قرار دل و جانِ بیقرار ظهورت!
کدام جمعه بُوَد روز و روزگار ظهورت؟
ای دل سوختگان شمع عزای حرمت
اشک ما وقف تو و کربوبلای حرمت
کسی که عشق بُوَد محو بردباری او
روان به پیکر هستیست لطف جاری او
از روى حسین تا نقاب افکندند
در عالم عشق، انقلاب افکندند
ای حرمت قبلۀ مراد قبایل!
وی که بوَد قبله هم به سوی تو مایل
ای قدر تو بر مردم دنیا پنهان
چون گوهر در سینۀ دریا پنهان
وقتی در خانۀ علی میلرزد
دنیا به بهانۀ علی میلرزد
من در بر کشتی نجات آمدهام
در ساحل چشمۀ حیات آمدهام
امشب شکوه عشق جهانگیر میشود
روح لطیف عاطفه تصویر میشود
هان این نفس شمرده را قطع کنید
آری سر دلسپرده را قطع کنید
ای آینهدار پنج معصوم!
در بحر عفاف، دُرّ مکتوم
زینب که على با جلوات دگرىست
زهراى بتول در حیات دگرىست
با ظلم بجنگ، حرف مظلوم این است
راهی که حسین کرده معلوم این است
نام تو را نوشتم و پشت جهان شکست
آهسته از غم تو زمین و زمان شکست
یک عمر دلم غصۀ مولا خوردهست
تا حکم شهادت من امضا خوردهست
آن روز با لبخند تا خورشید رفتی
امروز با لبخند برگشتی برادر
با کلامُ اللهِ ناطق همکلام!
ای سکینه! بر کراماتت سلام!
سرسبزی ما از چمن عاشوراست
در نای شهیدان، سخن عاشوراست
به شهر کوفه غریبم من و پناه ندارم
به غیر دربهدریها پناهگاه ندارم
این صورت سپید، به سرخی اگر رسید
کارم ز اشک با تو به خونِ جگر رسید
از حریم کعبه آهنگ سفر داریم ما
مقصدی بالاتر از این در نظر داریم ما
موسایی و صد جلوه به هر طور کنی
هر جا گذری، حکایت از نور کنی
نور خدا گرفته فضاى مدینه را
تغییر داده حال و هواى مدینه را