ابرازِ دوستی، به حقیقت زیارت است
آری مرامِ اهل محبت، زیارت است
داشت میرفت لب چشمه سواری با دست
دشت لبریز عطش بود، عطش... اما دست...
ای بهانۀ عزیز!
فرصت دوبارهام!
پر کشیدهام، چه خوب!
میپرم به اینطرف، به آن طرف
دشت
گامهای جابر و عطیّه را
ای نسیم صبحدم که از کنار ما عبور میکنی
زودتر اگر رسیدی و
آفتاب، پشت ابرهاست
در میانههای راه
تا داشتهام فقط تو را داشتهام
با نام تو قد و قامت افراشتهام
پل، بهانهای معلّق است
تا به اتّفاق هم از آن گذر کنیم