هر نسیمی خسته از کویت خبر میآورد
چشم تر میآورد، خونِ جگر میآورد
گفتیم آسمانی و دیدیم، برتری
گفتیم آفتابی و دیدیم، بهتری
نه فقط سرو، در این باغِ تناور دیده
لالهها دیده ولیکن همه پرپر دیده
از سمت مدینه خبر آورد نسیمی
تا مژده دهد آمده مولود عظیمی
پیغمبرانه بود ظهوری که داشتی
خورشید بود جلوۀ طوری که داشتی
بر سر درِ آسمانیِ این خانه
دیدم مَلَکی نشسته چون پروانه
این خانواده آینههای خداییاند
در انتهای جادۀ بیانتهاییاند
هر گاه که یاس خانه را میبویم
از شعر نشان مرقدت میجویم
تا گل به نسیم راه در میآید
از خاک بوی گیاه در میآید