ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دلسوختۀ آتش آهش باشیم
ای آینهدار پنج معصوم!
در بحر عفاف، دُرّ مکتوم
یکی اینسان، یکی اینگونه باید
که شام و کوفه را رسوا نماید
چه رازی از دل پاکت شنیدند؟
درون روح بیتابت چه دیدند؟
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خونآلوده
امروز که انتهای دنیای من است
آغاز تمام آرزوهای من است
با بال و پری پر از کبوتر برگشت
هم بالِ پرندههای دیگر برگشت
عمری به جز مرور عطش سر نکردهایم
جز با شرابِ دشنه گلو تر نکردهایم
یک دختر و آرزوی لبخند که نیست
یک مرد پر از کوه دماوند که نیست