ای لحظهبهلحظه در تماشای همه
دیروزی و امروزی و فردای همه
ای کاش مرا گلایه از بخت نبود
یک لحظه خیالم از خودم تخت نبود
هان این نفس شمرده را قطع کنید
آری سر دلسپرده را قطع کنید
مادر موسی، چو موسی را به نیل
در فکند، از گفتۀ ربَّ جلیل
گه احرام، روز عید قربان
سخن میگفت با خود کعبه، زینسان
هرکه با پاکدلان، صبح و مسایی دارد
دلش از پرتو اسرار، صفایی دارد
تفسیر او به دست قلم نامیسّر است
در شأن او غزل ننویسیم بهتر است
اگر خدا به زمین مدینه جان میداد
و یا به آن در و دیوارها دهان میداد
چشم همه چشمههای جوشان به خداست
باران، اثر نگاه دهقان به خداست
پیرمردی، مفلس و برگشتهبخت
روزگاری داشت ناهموار و سخت
با هر نفسم به یاد او افتادم
دنیا همه رفت و او نرفت از یادم
ای که عمریست راه پیمایی
به سوی دیده هم ز دل راهیست