گفتیم وقت شادی و وقت عزا، حسین
تنها دلیل گریه و لبخند ما حسین
از باغ میبرند چراغانیات کنند
تا کاج جشنهای زمستانیات کنند
مرا از حلقۀ غمها رها کن
مرا از بند ماتمها رها کن
در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم
اصلاً به تو افتاد مسیرم که بمیرم
مستی نه از پیاله نه از خم شروع شد
از جادۀ سهشنبه شب قم شروع شد
همیشه خاک پای همسفرهاست
سرش بر شانۀ خونینجگرهاست
مرا بنویس باران، تا ببارم
یکی از داغداران... تا ببارم
سلام! ای سلام خدا بر سلامت!
درود! ای کلام الهی، کلامت!
نه پاره پاره پاره پیکرت را
نه حتّی مشتی از خاکسترت را