وقت وداع فصل بهاران بگو حسین
در لحظههای بارش باران بگو حسین
ای تن و جانت سپر هر بلا
کوفۀ تو قطعهای از کربلا
شَمَمتُ ریحَکَ مِن مرقدِک، فَجَنَّ مشامی
به کاظمین رسیدم برای عرض سلامی
ای خوشهای ز خرمن فیضت تمام علم!
با منطق تو اوج گرفته مقام علم
سنگها آینهها نام تو را میخوانند
اهل دل، اهل صفا، نام تو را میخوانند...
امشب حرم خدا حرم شد
از مقدم یار محترم شد
ای فروغ دانشت تا صبح محشر مستدام
وی تو را پیش از ولادت، داده پیغمبر سلام
ای ماه آسمانی ماه خدا حسن!
خورشید، مستمند تو از ابتدا حسن!
اهل دل را شد نصیب از لطف جانان، اعتکاف
فیض حق باشد برای هر مسلمان، اعتکاف
سلام ما به تو، ای هاجر چهار ذبیح
درود ما به تو، ای مریم چهار مسیح...
بریز آب روان اسما، ولی آهسته آهسته
به جسم اطهر زهرا، ولی آهسته آهسته...
باز گویا هوای دل ابریست
باز درهای آسمان باز است
این زن که از برابر طوفان گذشته بود
عمرش کنار حضرت باران گذشته بود
باز روگرداندم از تو، باز رو دادی به من
با همه بیآبرویی آبرو دادی به من