موسایی و صد جلوه به هر طور کنی
هر جا گذری، حکایت از نور کنی
اول دفتر به نام خالق اکبر
آنکه سِزَد نام او در اولِ دفتر
ای قوم به حج آمده در خویش نپایید
از خود بهدرآیید که مهمان خدایید
دل را به نور عشق صفا میدهد نماز
جان را به ياد دوست جلا میدهد نماز
احساس از هفت آسمان میبارد، احساس
بوی گل سرخ است يا بوی گل ياس؟
از جوار عرش سرزد آفتاب دیگری
وا شد از ابوا به روی خلق، باب دیگری...
بهار آمد بهار من نیامد
گل آمد گلعذار من نیامد
چه جانماز پی اعتكاف بر دارد
چه ذوالفقار به عزم مصاف بر دارد