با کلامُ اللهِ ناطق همکلام!
ای سکینه! بر کراماتت سلام!
دلم کجاست تا دوباره نذر کربلا کنم
و این گلوی تشنه را شهید نیزهها کنم
ای مرهم زخم دل و غمخوار پدر!
هم غمخور مادری و هم یار پدر
شبی که بر سر نی آفتاب دیدن داشت
حدیث دربهدریهای من شنیدن داشت
ماهی که یادگار ز پنج آفتاب بود
بر چهرهاش ز عصمت و عفت نقاب بود
ما را نمانده است دگر وقت گفتگو
تا درد خویش با تو بگوییم موبهمو
آنسو نگران، نگاه پیغمبر بود
خورشید، رسول آه پیغمبر بود
بخواب بر سر زانوی خستهام، سر بابا
منم همان که صدا میزدیش: دختر بابا