ای لحظهبهلحظه در تماشای همه
دیروزی و امروزی و فردای همه
ای کاش مرا گلایه از بخت نبود
یک لحظه خیالم از خودم تخت نبود
به همین زودی از این دشت سپیدار بروید
یا لثارات حسین از لب نیزار بروید
سلمان! تو نیستی و ابوذر نمانده است
عمار نیست، مالک اشتر نمانده است
همنوا بود با چکاچک من
غرّش آسمان و هوهوی باد
با خودش میبرد این قافله را سر به کجاها
و به دنبال خودش این همه لشکر به کجاها
تیر نگذاشت که یک جمله به آخر برسد
هیچکس حدس نمیزد که چنین سر برسد
عشق تو در تمامی عالم زبانزد است
بیعشق، حال و روز زمین و زمان بد است
هر سو شعاع گنبد ماه تمام توست
در کوه و در درخت، شکوه قیام توست
خاکریز شیعه و سنی در این میدان یکیست
خیمهگاه تفرقه با خانهٔ شیطان یکیست
حقیقت مثل خورشید است در یک صبح بارانی
نمیماند به پشت ابرهای تیره زندانی
جاده در پیش بود و بیوقفه
سوی تقدیر خویش میرفتیم
چشم همه چشمههای جوشان به خداست
باران، اثر نگاه دهقان به خداست
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست
سلمان کیستید؟ مسلمان کیستید؟
با این نگاه، شیعهٔ چشمان کیستید؟
با هر نفسم به یاد او افتادم
دنیا همه رفت و او نرفت از یادم