ای بزرگ خاندان آبها
آشنای مهربان آبها
شکر خدا دعای سحرها گرفته است
دست مرا کرامت آقا گرفته است
ستاره بود و شفق بود و فصل ماتم بود
بساط گریه برای دلم فراهم بود
تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بیحساب پیدا شد
ای دلنگران که چشمهایت بر در...
شرمنده که امروز به یادت کمتر...
مدینه حسینت کجا میرود؟
اگر میرود، شب چرا میرود؟
با دشمن خویشیم شب و روز به جنگ
او با دم تیغ آمده، ما با دل تنگ
وعدهای دادهای و راهی دریا شدهای
خوش به حال لب اصغر كه تو سقّا شدهاى
برخیز که راه رفته را برگردیم
با عشق به آغوش خدا برگردیم
ازل برای ابد ملک لایزالش بود
چه فرق میکند آخر، که چند سالش بود