آمادهاند، گوش به فرمان، یکی یکی
تا جان نهند بر سر پیمان یکی یکی
آن روز با لبخند تا خورشید رفتی
امروز با لبخند برگشتی برادر
بادها عطر خوش سیب تنش را بردند
سوختند و خبر سوختنش را بردند
چشمهایت روضه خوانی میکند
اشکها را ساربانی میکند
عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
این جشنها برای من آقا نمیشود
شب با چراغ عاریه فردا نمیشود!
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
گفتم سر آن شانه گذارم سر خود را
پنهان کنم از چشم تو چشم تر خود را
پرنده کوچ نکردهست زیر باران است
اگرچه سنگ ببارد وگرچه طوفان است
جايی برای كوثر و زمزم درست كن
اسما برای فاطمه مرهم درست كن
یک عمر در حوالی غربت مقیم بود
آن سیدی که سفرهٔ دستش کریم بود
خورشید بود و جانب مغرب روانه شد
چون قطره بود و غرق شد و بیکرانه شد