شعر هیأت شعر عاشورایی نثر ادبی اشعار مذهبی

کجا می‌خوای بری؟

نمی‌شه باورم که وقت رفتنه
تموم این سفر بارش رو شونۀ منه

کجا می‌خوای بری؟ چرا منو نمی‌بری؟
حسین این دم آخری چقدر شبیه مادری

باید جوابتو با نفسم بدم
بدون من نرو، تو رو به کی قسم بدم

قرارمون چی شد که بی‌قرار هم باشیم؟
حسین هر چی که پیش اومد باید کنار هم باشیم

«کجا می‌خوای بری؟ چرا منو نمی‌بری؟
حسین این دم آخری چقدر شبیه مادری»

من روی خاک و تو سوار مرکبی
من توی قلب تو اما تو چشم زینبی

آهسته‌تر برو بذار منم باهات بیام
حسین دیگه نمی‌کشه پاهام که پابه‌پات بیام

«کجا می‌خوای بری؟ چرا منو نمی‌بری؟
حسین این دم آخری چقدر شبیه مادری»

 
💠 یک نوحه یک نکته | لحن و موسیقی کلام مردم

نوحه قالبی مردمی است و برای مردم سروده می‌شود. می‌توان گفت نوحه‌ای که روی زبان مردم نیفتد و ورد لب‌ها نشود، به نقطۀ مطلوب خود نرسیده است. به همین دلیل در سرودن نوحه باید توجه داشت، از زبان مردم به بهترین شکل استفاده شود. بی‌شک آنچه برگرفته از زبان مردم باشد، راحت‌تر روی زبان‌ها می‌افتد و فراگیر می‌شود.

تعابیر و کنایاتی که مردم به کار می‌برند، نحو زبان مردم یا نحوه به کار بردن عبارات و حتی لحن و موسیقی کلام مردم، همه و همه قابل دقت‌اند و در نوحه‌سرایی کاربرد دارند. به گفته اساتید، اگر کسی سخنان عادی مردم را ضبط کند و روی تکیه‌کلام‌های مردم و سایر اجزای آن کار کند، کار بی‌ثمری نکرده است و می‌تواند بهره‌های فراوانی ببرد.

از ویژگی‌های مختلف زبان مردم در نوحه‌های مختلف می‌توان نشانه‌هایی یافت، اما در این بین آنچه کمتر مورد توجه بوده، لحن و موسیقی کلام مردم است. نوحه پیش رو از این منظر مثال‌زدنی و قابل توجه است. لحن و موسیقی که مردم هنگام گفتن عباراتی نظیر «کجا می‌خوای بری» یا «قرارمون چی شد؟» به کار می‌برند، به زیبایی در لحن و ملودی این نوحه به‌کار رفته است و باعث تاثیرگذاری بیش از پیش و ماندگاری آن در ذهن مخاطب شده است.

شاید در نگاه اول، چنین اتفاقی ساده به‌نظر برسد اما کسانی که دستی بر آتش نوحه‌سرایی دارند، می‌دانند که رقم زدن چنین اتفاقاتی ساده نیست و حاصل مدت‌ها تأمل و تجربه است. رسیدن به موسیقی ویژه‌ای در کلام مردم و تلفیق آن با مضامین نوحه، هنر خود را می‌طلبد و به سادگی دست‌یافتنی نیست.

در بعضی گویش‌ها و لهجه‌های محلی، لحن و موسیقی کلام مردم، تفاوت‌های محسوسی دارد و عزیزانی که با گویش محلی نوحه‌سرایی می‌کنند، می‌توانند بیش از دیگران از این ویژگی بهره ببرند و نوحه‌هایی متمایز و ماندگار خلق کنند.