سفیر حسینم اما، اسیر دیار غم‌ها
طعنه می‌زنن به مسلم، آدمای بی‌سروپا

می‌گن مرد گریه نمی‌کنه، می‌گن مرد ناله نمی‌زنه
آهای مردم خدا می‌دونه، چه آتیشی تو دل منه

اگه گریه می‌کنم، برای حسین و بچه‌هاشه
می‌باره چشای من، برا گلای یاسی که باهاشه

گریه می‌کنم برا حرم
گریه می‌کنم برا حسین
کاشکی به آقام یکی می‌گفت
سمت کوفیا نیا حسین

«اَبکِی لِلحسین وَ آلِ الحسین»