حال و روزمو می‌بینی، زهرا کَلّمِینِی
دوباره نصیب حیدر، شد خونه‌نشینی

سی ساله شده پرِ غربت دنیای علی
بعد از تو علی بی‌قراره، زهرای علی

این شبِ آخر داره می‌باره
چشمای دخترت
زنده شده باز پش چش من
فاطمه جان شبِ آخرت