یاورات همه رفتن و، روز خیمه شده سیاه
هیچکی نیست ببینه غریب، افتادی توی قتلگاه
آخه چرا من، ببینم افتادنت رو؟
چرا من، ببینم جون دادنت رو؟
چرا من، ببینم شیب الخضیبی؟
چرا من، ببینم خد التریبی؟
اگه بابام زمین خوردنِ مادرتو دیده عمو
حالا منم کسی که غمِ کوچه رو فهمیده عمو
«زمین خوردی، من با تو زمین خوردم
تو مقتل کنار تو، اسم مادرو بردم»
