دلای پریشون، ناامید از این روزگار
به سوی تو میان دلشکسته و غصهدار
نگاه تو میشه مرهم دل بیقرار
تو با غریبا رحیمی و
مهربون و کریمی و
میفهمی درد و غماشونو
تو چشیدی یتیمیو
تمومِ حاجتا رو دادی، مولا
تویی که جواد بن الجوادی، مولا
«یا مولا، یا جوادالائمه مولا»
