هميشه بازی دنيا همين نمیماند
بساط غصب در آن سرزمين نمیماند
بهار و باغ و باران با تو هستند
شکوه و شوق و ایمان با تو هستند
از لحظۀ پابوس، بهتر، هيچ حالی نيست
شيرينیِ اين لحظهها در هر وصالی نيست
ز هرچه بر سر من میرود چه تدبیرم
که در کمند قضا پایبند تقدیرم
...ای صبح را ز آتش مهر تو سینه گرم
وی شام را ز دودۀ قهر تو دل چو غار
ای به سزا لایق حمد و ثنا
ذات تو پاک از صفت ناسزا
از ابتدای کار جهان تا به انتها
دیباچهای نبود و نباشد بِه از دعا
دلش میخواست تا قرآن بخواند
دلش میخواست تا دنیا بداند
ای تا به قیامت علم فتح تو قائم
سلطان دو عالم، علی موسی کاظم