نوربخش يقين و تلقين اوست
هم جهانبان و هم جهانبين اوست
الا ای چشمۀ نور خدا در خاکِ ظلمانی
زمین با نور اخلاق تو میگردد چراغانی
دین را حرمیست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
ای در تو عیانها ونهانها همه هیچ
پندار یقینها و گمانها همه هیچ
ای ولی عصر و امام زمان
ای سبب خلقت کون و مکان
مجنون تو کوه را ز صحرا نشناخت
دیوانۀ عشق تو سر از پا نشناخت
ای آنکه دوای دردمندان دانی
راز دل زار مستمندان دانی
ای سرّ تو در سینۀ هر محرم راز
پیوسته درِ رحمت تو بر همه باز
ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی
نروم جز به همان ره که توأم راهنمایی
بازآ بازآ هر آنچه هستی بازآ
گر کافر و گبر و بتپرستی بازآ