الهی اکبر از تو اصغر از تو
به خون آغشتگانم یکسر از تو
همین که بهتری الحمدلله
جدا از بستری، الحمدلله
گر بر سر نفس خود امیری، مردی
ور بر دگری نکته نگیری، مردی
ای ز داغِ تو روان، خون دل از دیدۀ حور!
بیتو عالم همه ماتمکده تا نفخۀ صور
سال جدید زیر همین گنبد کبود
آغاز شد حکایتمان با یکی نبود
کسی محبت خود یا که برملا نکند
و یا به طعنه و دشنام اعتنا نکند
گفت: ای گروه! هر که ندارد هوای ما
سر گیرد و برون رود از کربلای ما...
منظومهٔ دهر، نامرتب شده بود
هم روز رسیده بود هم شب شده بود
خانههای آن کسانی میخورد در، بیشتر
که به سائل میدهند از هرچه بهتر بیشتر