همین که بهتری الحمدلله
جدا از بستری، الحمدلله
گفتند به من که از سفر میآیی
من منتظرم، بگو اگر میآیی
تا تو بودی، نفسِ آینه دلگیر نبود
در دلم هیچ، به جز نقش تو تصویر نبود
چهقدر بیتو شكستم، چهقدر واهمه كردم!
چهقدر نام تو را مثل آب، زمزمه كردم!
هر سال، ماجرای تو و سوگواریات
عهدیست با خدای تو و خون جاریات
بر نیزۀ شقاوت این فتنهزادها
گیسوی توست، سلسلهجنبان بادها
کوچههامان پر از سیاهی بود
شهر را از عزا درآوردند
دستی كه طرح چشم تو را مست میكشید
صد آسمان ستاره از آن دست میكشید
کسی محبت خود یا که برملا نکند
و یا به طعنه و دشنام اعتنا نکند
منظومهٔ دهر، نامرتب شده بود
هم روز رسیده بود هم شب شده بود
خانههای آن کسانی میخورد در، بیشتر
که به سائل میدهند از هرچه بهتر بیشتر
حی علی الفلاح که گل کرده بعثتش
باید نماز بست نمازی به قامتش