غم کهنۀ در گلویم حسین است
دم و بازدم، های و هویم حسین است
ای کاش مردم از تو حاجت میگرفتند
از حالت چشمت بشارت میگرفتند
لحظهاى در خود فنا شو تا بقا پيدا كنى
از منيّتها جدا شو تا منا پيدا كنى
اگر خواهی ای دل ببینی خدا را
نظر کن تو آیینۀ حقنما را
آن که نوشید می از جام بلا کیست؟ حسین
آن که کوشید به یاری خدا کیست؟ حسین
يارب از فرط گنه، نامهسياهم چه كنم
گر نبخشى ز ره لطف گناهم، چه كنم
از سمت حرم شنیدهام میآید
با تیغ دو دم شنیدهام میآید
در تیررس است، گرچه از ما دور است
این مشت فقط منتظر دستور است
الهی بهر قربانی به درگاهت سر آوردم
نه تنها سر، برایت بلکه از سر بهتر آوردم