جز تو ای کشتۀ بیسر که سراپا همه جانی
کیست کز دادن جانی بخرد جان جهانی
ای که به عشقت اسیر، خیلِ بنیآدماند!
سوختگان غمت، با غم دل خُرّماند
غم کهنۀ در گلویم حسین است
دم و بازدم، های و هویم حسین است
حمد سزاوارِ آن خدای توانا
کآمده حمدش ورای مُدرِک دانا
حاجیان آمدند با تعظیم
شاکر از رحمت خدای رحیم
الا ای چشمۀ نور خدا در خاکِ ظلمانی
زمین با نور اخلاق تو میگردد چراغانی
در تیررس است، گرچه از ما دور است
این مشت فقط منتظر دستور است
قامتت را چو قضا بهر شهادت آراست
با قضا گفت مشیت که: قیامت برخاست...
زندهٔ جاوید کیست؟ کشتهٔ شمشیر دوست
کآب حیات قلوب در دم شمشیر اوست