هان این نفس شمرده را قطع کنید
آری سر دلسپرده را قطع کنید
همنوا بود با چکاچک من
غرّش آسمان و هوهوی باد
امروز که انتهای دنیای من است
آغاز تمام آرزوهای من است
با بال و پری پر از کبوتر برگشت
هم بالِ پرندههای دیگر برگشت
عشق تو در تمامی عالم زبانزد است
بیعشق، حال و روز زمین و زمان بد است
تفسیر او به دست قلم نامیسّر است
در شأن او غزل ننویسیم بهتر است
خاکریز شیعه و سنی در این میدان یکیست
خیمهگاه تفرقه با خانهٔ شیطان یکیست
حقیقت مثل خورشید است در یک صبح بارانی
نمیماند به پشت ابرهای تیره زندانی
اگر خدا به زمین مدینه جان میداد
و یا به آن در و دیوارها دهان میداد
جاده در پیش بود و بیوقفه
سوی تقدیر خویش میرفتیم
یک دختر و آرزوی لبخند که نیست
یک مرد پر از کوه دماوند که نیست
زندگی جاریست
در سرود رودها شوق طلب زندهست
باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است
سلمان کیستید؟ مسلمان کیستید؟
با این نگاه، شیعهٔ چشمان کیستید؟