گفتیم آسمانی و دیدیم، برتری
گفتیم آفتابی و دیدیم، بهتری
یا علی گفتم همه درها به رویم باز شد
یا علی گفتم، چه شیرین شعر من آغاز شد
ای پاسخ بیچون و چرای همۀ ما
اکنون تویی و مسألههای همۀ ما
پیغمبرانه بود ظهوری که داشتی
خورشید بود جلوۀ طوری که داشتی
این خانواده آینههای خداییاند
در انتهای جادۀ بیانتهاییاند
دشمن که به حنجر تو خنجر بگذاشت
خاموش، طنین نای تو میپنداشت
یا علی! این کیست میآید شتابان سوی تو؟
با قدی رعنا و بازویی چنان بازوی تو؟
هر چند قدش خمیده، امّا برپاست
چندیست نیارمیده، امّا برپاست
دستهایت را که در دستش گرفت آرام شد
تازه انگاری دلش راضی به این اسلام شد