آن شب زمین شکست و سراسر نیاز شد
در زیر پای مرد خدا جانماز شد
رسیدی و پر و بال فرشتهها وا شد
شب از کرانۀ هستی گذشت و فردا شد
از هالۀ انتظار، خواهد آمد
بر خورشیدی سوار خواهد آمد
هنوز ماتم زنهای خونجگر شده را
هنوز داغ پدرهای بیپسر شده را
هرچند نفس نمانده تا برگردیم
با این دل منتظر، کجا برگردیم؟
زمین از برگ، برگ از باد، باد از رود، رود از ماه
روایت کردهاند اردیبهشتی میرسد از راه
ما را نمانده است دگر وقت گفتگو
تا درد خویش با تو بگوییم موبهمو