آیینۀ زهرا رقیه جان
تفسیر اَعطینا رقیه جان
مأوایت بهشت، ای حوری‌سرشت
نور چشم مولا رقیه جان
ای یاس پرپر حسین
تو هستی کوثر حسین
با اشک خود در ویرانه، کرده‌ای قیام
چشمت روشن آغوشت شد، مأمن امام
«ای یاس پرپر حسین، یا رقیه»
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
اشکت شد نذر مقدم پدر
دست لرزانت مرهم پدر
مویت شد سپید، رویت شد کبود
پرپر شد دلت از غم پدر
کی بی‌تاب از صبوری است؟
دلخون از رنج دوری است
آمد بابا چشمت را بر غصه‌ها ببند
آرام آرام در آغوش مادرت بخند
«ای یاس پرپر حسین، یا رقیه»
