ای مدینه عمر من به یاد روضه‌هات سر شد
روضه‌های یاسی که میون کوچه پرپر شد
غرق در سکوتی ولی می‌دونم که عقده‌ها داری
تو یه دنیا حرف نگفته داری آخه عزاداری
بغض بی‌صدا داری
از جسارت دشمن، از خیانت مردم
از مزار بی‌زائر، از بهشتی که شد گم
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
حاجتم رو می‌گیرم، یه روزی با نگاه تو
عمری آرزوم بوده، فدا شدن تو راه تو
گرچه این گدا بی‌لیاقت و بی‌سعادته مادر
اما توی قلبش یه عمره شوق شهادته مادر
غرق حاجته مادر
رفتی و شهادت شد، زنده با قیام تو
آخرین مناجاتِ هر شهیده نام تو
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
من یه عمره تو دنیا فدایی توام آقا
مفتخر به عنوان گدایی توام آقا
من بهشتو می‌خوام چیکار آخه وقتی که تو رو دارم
عمریه سرم رو با گریه رُو تربت تو می‌ذارم
من به تو بدهکارم
خیلی خالیه دستم، اما هستی‌مه این آه
جون من فدای تو، یا حسین ذبیح الله
