منم دیاری غریب و آشنا
دیارِ عشق و زمین کربلا
خاکم تربت اعلاست، خاکم عرش زمینه
عمریه اسم من با، اسم حسین عجینه
غبارم شفای هر درد و غصه می‌شه
برای طوافم غوغاییه همیشه
انبیا شدن زائرم، تا به احترام حسین
محترم بشه نام من، در جوار نام حسین
«یا اباعبدالله، ثارالله»
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
رسیده حالا قافلۀ حرم
خیمه‌هاشون شد سایۀ رو سرم
مولا خطبه می‌خونه، با سینه‌ای پر از داغ
می‌گه عاقبت اینجا، می‌شه مقتل عشاق
می‌بینم علمدار رفته که آب بیاره
چی می‌شه یه روز هم اینجا بارون بباره
می‌بینم آروم خوابیده، شش‌ماهه رُو دست رباب
خنده رُو لباشه شاید، داره می‌بینه خوابِ آب
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
گرد و غباری بازم به‌پا می‌شه
هر جای دنیا کرببلا می‌شه
با پاهای پیاده، از هر گوشۀ دنیا
دارن شوق زیارت، میان عاشقا اینجا
می‌پیچه صداشون: لبیکَ یابنَ علی
روی پرچماشون: لبیکَ یابنَ علی
قبله‌گاهِ هر عاشقه، حالا دیگه این سرزمین
اینجا محشرو می‌بینم، وقتی می‌رسه اربعین
