«نَحنُ النّائِحات عَلى اَخینا
نَحنُ الباکیات عَلى اَبینا
نَحنُ السّائرات عَلَى المَطایا
نحنُ الصّابرات عَلَى البلایا» *
آروم آروم، خانوم، ام‌کلثوم
روضه‌خونه واسه شاه مظلوم
تُو غربت مدینه، ذکر لبش همینه
ای بی‌کفن حسینم، دور از وطن حسینم
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
گریه می‌کنه چه گریه‌هایی
می‌سوزه از این غم جدایی
برپا می‌کنه چه کربلایی
ناله می‌زنه: حسین کجایی
تا جون داره، چشماش خون می‌باره
واسه عباس، اکبر یا شیرخواره
بانوی قدخمیده، با قلب داغدیده
می‌گه غریب حسینم، شیب‌الخضیب حسینم
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
دیده کوچۀ پُر ازدحامو
دیده روضۀ سه‌تا امامو
دیده کربلا، کوفه و شامو
می‌گه: گوش کنید مرثیه‌هامو
هِی داغ دیدیم، طعنه هم می‌شنیدیم
تازه داغِ حیدر رو فهمیدیم
گفتم تُو اوج غم‌ها، واسه تسلّیِ ما
ای غرق خون حسینم، قرآن بخون حسینم
* فرازهایی از مرثیه حضرت ام‌کلثوم (سلام‌الله‌علیها) هنگام بازگشت به مدینه پس از واقعه کربلا، کوفه و شام
ترجمه: «ما نوحه‌کنندگان بر برادرمان، و گریه‌کنندگان بر پدرمان، و سفرکنندگانِ بر شتران بی‌جهاز، و صبرکنندگان بر مصائب هستیم». (ریاحین‌الشریعه، ج۳، ص۲۵۵)
