گفتیم آسمانی و دیدیم، برتری
گفتیم آفتابی و دیدیم، بهتری
پیغمبرانه بود ظهوری که داشتی
خورشید بود جلوۀ طوری که داشتی
این کیست به شوق یک نگاه آمده است
در خلوت شب به بزم آه آمده است
تن خاكی چه تصور ز دل و جان دارد؟
مگر این راه پر از حادثه پایان دارد؟
این خانواده آینههای خداییاند
در انتهای جادۀ بیانتهاییاند
آن شب میان هالهای از ابر و دود رفت
روشنترین ستارهٔ صبح وجود رفت