آمادهاند، گوش به فرمان، یکی یکی
تا جان نهند بر سر پیمان یکی یکی
آن روز با لبخند تا خورشید رفتی
امروز با لبخند برگشتی برادر
عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
در راه تو مَردُمَت همه پر جَنَماند
در مکتب عشق یکبهیک همقسماند
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
گفتم سر آن شانه گذارم سر خود را
پنهان کنم از چشم تو چشم تر خود را
هرگز نه معطل پر پروازند
نه چشم به راه فرصت اعجازند
پرنده کوچ نکردهست زیر باران است
اگرچه سنگ ببارد وگرچه طوفان است