شعر هیأت شعر عاشورایی نثر ادبی اشعار مذهبی

یا مسبب الاسباب

بی‌قرارم و بی‌تاب، مثل تشنه دور از آب
امسالم ما رو کربلا ببر یا مسبب الاسباب

با این‌که سخته زندگی برامون
عاشق باید امیدشو نبازه
اگه که راه کربلا رو بستن
غصه‌نخور خدا وسیله‌سازه

غصه نخور گره‌ها وا می‌شه، یه راهی پیدا می‌شه
تو جاده‌های اربعین موکبا برپا می‌شه

«حسین اباعبدالله»
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
جون من فدای تو، سر میدم به پای تو
دوری از حرم غیر ممکنه واسه عاشقای تو

من و حرم... من و تب زیارت
من و حرم... من و ضریح خورشید
با امیده، که زنده مونده عاشق
روشنه تو دلم چراغ امید

حرمته مایۀ تسکینم، اگرچه باز غمگینم
دلم خوشه یه روزی باز حرمتو می‌بینم

«حسین اباعبدالله»
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
داغی مثل داغت نیس، دردی جز فراقت نیس
واسه عاشقت شوق زندگی غیر اشتیاقت نیس

یه کاری کن دلم آروم بگیره
تو حسرت تو آواره‌ترینم
یه کاری کن بیام دوباره آقا
روبروی ضریح تو بشینم

زیارتت همه رؤیامونه، نشاط دنیامونه
فکر حسین، ذکرحسین، دوای دردامونه

«حسین اباعبدالله»