کربلا | شعر هیأت

فکر نکن کربلا، شهریه رو زمین
کربلا رو توی عرش اعلی ببین

جمعی از شاعران

بدم الحسین (دفتر سوم)

نوای پایانی

راه نجف کربلا
جادۀ نورِ تو این ظلمت

یونس سبزی کریم‌آبادی

بدم الحسین (دفتر سوم)

واحد

اگر خسته از آهی ای دل من
تو هم می‌شوی راهی ای دل من

یوسف رحیمی

بدم الحسین (دفتر سوم)

زمزمه

پای زخم آلود من! طاقت بیاور می‌رسی
صبح فردا محضر ارباب بی‌سر می‌رسی

مریم سقلاطونی

غزل

آن را که ز دردِ دینش افسونی هست
در یاد حسین، داغ مدفونی هست

بیدل دهلوی

رباعی

بر شاهراه آسمان پا می‌گذارم
این کفش‌ها دیگر نمی‌آید به کارم

عباس همتی

فلیرحل معنا

غزل

ما به سوی چشمه از این خشک‌سالی می‌رویم
با گلوی تشنه و با مشک خالی می‌رویم

رضا خورشیدی‌فرد

غزل

تو ای هاتف آسمانی
مرا سوی خود می‌کشانی

علی مؤیدی

نوحه

چقدر ریخته هر گوشه و کنار، غم این‌جا
نشسته روی دو زانو امام، هر قدم این‌جا

محمدحسین ملکیان

آه از آن ساعتی

غزل

برای حلقۀ انگشتر گیتی نگین باشد
نجف باید که دُرّ آسمان‌ها و زمین باشد

علیرضا الیاسی

اربعین مداری

غزل

عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست

میلاد عرفان‌پور

درباره تو

رباعی

كوی امید و كعبۀ احرار، كربلاست
معراج عشق و مطلع انوار، كربلاست

محمود شاهرخی

این حسین کیست؟ (جلد دوم)

غزل

دختر اِنّا فَتَحنا

انتقامش را گرفت این‌گونه با اعجازِ آه
آهِ او شد خطبۀ او، روز دشمن شد سیاه

قصۀ کرب‌وبلا را دختری تغییر داد
کاخ‌ها ویرانه شد، ویرانه‌اش شد بارگاه

چادرش دست نوازش بر سر صحرا کشید
سبز شد خارِ مغیلان و فدک شد هر گیاه

دختر این قوم تکلیف حجابش روشن است
چادرِ او تار و پودی دارد از خورشید و ماه

دختر اِنّا فَتَحنا اشک می‌ریزد ولی
گریه‌های او ندارد رنگ زاری هیچ‌گاه

بر سرش می‌ریخت خاک از بام‌ها، می‌سوختند
دخترانِ زنده در گور عرب از این گناه

بین طوفان، غنچه و گل سر در آغوش هم‌اند
او به زینب یا که زینب می‌بَرَد بر او پناه

تا شود زهرا، فقط یک کارِ باقی مانده داشت
شانه زد بر آن پریشانِ تنور و قتلگاه

چون زبانش بند می‌آمد خجالت می‌کشید
با سرِ بابا سخن می‌گفت، اما با نگاه

آه بابا! پا به پایت سوختم، خوردم زمین
رنگ گیسویم دلیل و زخم پهلویم گواه

ماند داغِ نالۀ من بر دل دشمن، فقط
خیزران وقتی که خوردی زیر لب می‌گفتم آه

جنگ پایان یافت بعد از تو چهل منزل ولی
عمه می‌جنگید با دستان بسته، بی‌سلاح

اربعین من نیستم از او سراغم را نگیر
این امانت دار را شرمنده‌تر از این مخواه

بعد از این هرجا که رفتی با تو می‌آیم پدر
پای من زخمی‌ست اما روبه‌راهم روبه‌راه...

سیدحمیدرضا برقعی

انتقامش را گرفت این‌گونه با اعجازِ آه
آهِ او شد خطبۀ او، روز دشمن شد سیاه

سیدحمیدرضا برقعی

لبریزم از واژه اما بسته‌ست گویا زبانم
حرفی ندارم بگویم، شعری ندارم بخوانم

زهرا جودکی

یک عمر زنده باش ولیکن شهید باش
هر دم پی حماسه و عزمی جدید باش

افشین علا

بین غم آسمان و حسرت صحرا
ماه دمیده‌ست و رود غرق تماشا

مرتضی حیدری‌آل‌کثیر

نوحه‌سُرای حریم قدس تو هستی
مویه‌کنان‌اند انبیا و ملائک

حسن صنوبری

دلت گرفته اگر، یادی از محرم کن
دو قطره اشک بریز و دو دیده خرم کن

زهرا بشری‌موحد

از جهانی که پر از تیرگی ما و من است
می‌گریزم به هوایی که پر از زیستن است

سیدحمیدرضا برقعی

سرت اگر چه در آن روز رفت بر سرِ نی
نخورد دشمنت اما جُوِی ز گندم ری

سعید بیابانکی

مجنون تو کوه را ز صحرا نشناخت ‌
دیوانۀ عشق تو سر از پا نشناخت

ابوسعید ابوالخیر

همیشه در میان شادی و غم دوستت دارم
چه شعبان‌المعظم، چه محرّم دوستت دارم

رضا خورشیدی‌فرد

ای گردش چشمان تو سرچشمهٔ هستی
ما محو تو هستیم، تو حیران که هستی

محمدجواد غفورزاده

سرم خاک کف پای حسین است
دلم مجنون صحرای حسین است

غلامرضا سازگار

هنرهیات

جامع محتوایی

جامعه ایمانی مشعر

هیات تی‌وی