چقدر مانده به دریا، به آستان حسین
پر از طراوت عشق است آسمان حسین
بگو که نام مرا دل شکسته بنویسند
بگو که می‌رسد از راه کاروان حسین
همیشه دل‌نگرانم مباد خط بخورد
شناسنامه‌ام از نام دوستان حسین
هنوز حسرت آن روز در دلم جاری‌ست
به کربلا نرسیدیم در زمان حسین
مرور کرده‌ام این قصه را هزاران بار
نمی‌شود به‌خدا کهنه، داستان حسین
به جستجوی چه هستی از آفتاب بپرس!
که هست در همه جای جهان، نشان حسین...
هنوز می‌وزد احساس شرم از هر رُود
قصیده‌ای نسرودند نذر جان حسین
نداشتم به جز این بیت‌ها ره‌آوردی
که پیش‌کش کنم آن را به آستان حسین
بهار بود، که یک شب به خواب می‌دیدم
به کربلا، شده‌ام باز میهمان حسین!