غزل | شعر هیأت

آسمان خشک و خسیس، ابرها بی‌ضربان
ناودان‌ها خاموش، جوی‌ها بی‌جریان

محمدمهدی خانمحمدی

غزل

هر که راه گفتگو در پردۀ اسرار یافت
چون کلیم از «لَن تَرانی» لذت دیدار یافت

صائب تبریزی

غزل

من شعر خوبی گفتم امّا او
از شعر من یک شعر بهتر گفت

زین‌العابدین آذرارجمند

غزل

گل می‌کند لبخند تو مهمان که می‌آید
باز است آغوش تو سرگردان که می‌آید

حسین عباس‌پور

غزل

می‌شود دست دعای تو به باران نرسد؟!
یا بتابی به تن پنجره‌ای جان نرسد؟!

راضیه رجایی

غزل

راه از بیگانه می‌جستیم، آخر گم شدیم
خانۀ خود را نمی‌دیدیم و سردرگم شدیم

محسن ناصحی

غزل

در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم
بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم

سعدی شیرازی

کلیات سعدی

غزل

مشنو ای دوست که غیر از تو مرا یاری هست
یا شب و روز به جز فکر توام کاری هست

سعدی شیرازی

کلیات سعدی

غزل

منم که شُهرۀ شهرم به عشق ورزیدن
منم که دیده نیالوده‌ام به بد دیدن

حافظ شیرازی

غزل

به ایستادن، آن دم که سنگ می‌بارند
به کوه بودن، آن لحظه‌ها که دشوارند

علی‌محمد مؤدب

غزل

بنشین شبی به خلوت خود در حضور خویش
روشن کن آسمان و زمین را به نور خویش

افشین علا

غزل

دلش را برده‌ای، هر وقت صحبت کرده‌ای بانو!
محمد را، چنین غرقِ محبت کرده‌ای بانو!

قاسم صرافان

غزل