به همین زودی از این دشت سپیدار بروید
یا لثارات حسین از لب نیزار بروید
ما بیتو تا دنیاست دنیایی نداریم
چون سنگ خاموشیم و غوغایی نداریم
سلمان! تو نیستی و ابوذر نمانده است
عمار نیست، مالک اشتر نمانده است
با خودش میبرد این قافله را سر به کجاها
و به دنبال خودش این همه لشکر به کجاها
سر تا به قدم آینۀ حسن خدایی
کارش ز همه خلق جهان عقدهگشایی
هر سو شعاع گنبد ماه تمام توست
در کوه و در درخت، شکوه قیام توست
ای در تو عیانها ونهانها همه هیچ
پندار یقینها و گمانها همه هیچ
بیمرگ سواران شب حادثههایید
خورشیدنگاهید و در آفاق رهایید
ای همه جا یار رسولِ خدا
محرم اسرار رسولِ خدا
بیزارم از آن حنجره کو زارت خواند
چون لاله عزیز بودی و خوارت خواند
مجنون تو کوه را ز صحرا نشناخت
دیوانۀ عشق تو سر از پا نشناخت
ای آنکه دوای دردمندان دانی
راز دل زار مستمندان دانی
ای سرّ تو در سینۀ هر محرم راز
پیوسته درِ رحمت تو بر همه باز
بازآ بازآ هر آنچه هستی بازآ
گر کافر و گبر و بتپرستی بازآ
پیش از تو آب معنی دریا شدن نداشت
شب مانده بود و جرأت فردا شدن نداشت