سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
به همین زودی از این دشت سپیدار بروید
یا لثارات حسین از لب نیزار بروید
سلمان! تو نیستی و ابوذر نمانده است
عمار نیست، مالک اشتر نمانده است
با خودش میبرد این قافله را سر به کجاها
و به دنبال خودش این همه لشکر به کجاها
سر و پای برهنه میبرند آن پیر عاشق را
که بر دوشش نهاده پرچم سوگ شقایق را
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
اول دفتر به نام خالق اکبر
آنکه سِزَد نام او در اولِ دفتر
هر سو شعاع گنبد ماه تمام توست
در کوه و در درخت، شکوه قیام توست
در مطلع شعر تو نچرخانده زبان را
لطف تو گرفت از من بیچاره امان را