مجموعه «شعر توحیدی»، نخستین کتاب از مجموعه «سیری در قلمرو شعر آیینی» است که در دوازده بخش، پیشینه شعر توحیدی در چهارده سده را به ترتیب تاریخی بررسی کرده و نمونههای گوناگونی را از سرودههای شاعران، ارائه نموده است.
ساحَت موضوعیِ شعر توحیدی ـ که مهمترین و برجستهترین قطعه از پازل شعر آیینی است ـ بسیار گسترده است و هر یک از سه عنوان اصلی و محوری: «نیایش»، «پرستش» و «ستایش» به لحاظ موضوعی، زیرمجموعههایی دارند که با توحید ذات ربوبی و معرفت الهی مرتبطاند؛ از قبیل: نماز، روزهداری، دعا، شبزندهداری، سحرخیزی، انابه و توبه، اعتکاف، طاعت و بندگی، توکّل، توسّل به حضرات معصومین، برای رسیدن به مقام قرب الهی و متّصف شدن به صفات جمالی و جلالی حضرت حق «عزّ اسمه» و دیگر مقولههایی که در این قلمرو موضوعی قرار میگیرند.
استاد محمدعلی مجاهدی در تدوین کتاب «شعر توحیدی» نکات زیر را در نظر داشته است:
۱. تبیین جایگاه شعر توحیدی در زبان فارسی و پیشینه مکتوب یازده سدهایِ آن با استناد به منابع متقن تاریخی و ادبی.
۲. رعایت سنت سنَوی و ترتیب تاریخی و تقدّم و تأخّر شاعران به لحاظ زمانی.
۳. ارائه توضیحات لازم درباره اصطلاحات، ترکیبات و واژههای دشوار در پاورقی صفحات.
۴. پرهیز از آوردن شعر شعرای دشوارسرا و در اولویت قرار دادن شعرهایی که تقریباً برای عموم قابل استفادهاند.
۵. تدوین مجموعهای از فاخرترین و نابترین اشعار توحیدی به زبان فارسی برای برطرف کردن خلأ ملموس و محسوسی که از دیرباز در حوزه شعر توحیدی احساس میشد، و نیز تلاش در اعتلا بخشیدن به سطح آگاهی مشتاقان شعر و ادب توحیدی، خصوصاً شاعران آیینیسُرای جوان و ذاکران آلالله.