اهل حرف

پریشونم و، از این مردم خیری ندیدم
از این دنیا دیگه بریدم، دم آخرم

توی کوچه‌ها، زیر لب اسمتو می‌برم
روضه‌خونه برای حرم، چشای ترم

کوفه شده حالا شهر فریب
شدم آقاجون بی‌یار و غریب
نداره کوفه حیا

بی‌وفایی رسم و راهشونه
که ندارن از غیرت نشونه
حسین به کوفه میا

«حسین من کوفه میا»
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
کوفیا همه، طبل تُو خالیه صداشون
دنیاس سقف آرزوهاشون، تو رو نمی‌خوان

وعده می‌دن و، پا روی وعده‌ها می‌ذارن
تنها اهل حرف و شعارن، خیلی بی‌حیان

کوفه شده مست جاه و مقام
تُو سفره‌هاشونه مال حرام
غیرت ندارن آقا

به طمع سیم و زر اسیرن
دینو می‌دن و دنیا می‌گیرن
تنهات می‌ذارن آقا
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بی‌قرارم و، دلتنگ از فاصلۀ توام
تُو فکر قافلۀ توام، ای خون خدا

غم غریبیت، خواب از چشمام می‌گیره شبا
جونم بر لب می‌رسه آقا، به کوفه میا

هی می‌میرم و هی زنده می‌شم
از روی شما شرمنده می‌شم
فدای غربت تو

پریشون احوال توام و
نگرون اطفال توام و
می‌شکنه حرمت تو