در اوج غربت، فرمودی آقا:
وَاصبِر عَلَی الحَق، اِن کانَ مُرّا
یا لیتنا کنا معک
یا رایة الهدی، رفع الله رایتک
ای که شد کرب‌وبلایت، قبله‌گاه دل‌ها
باَبی انت و اُمّی، یا عزیز الزهرا
«باَبی انت و اُمّی، یا عزیز الزهرا»
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
در بین اشک و اندوه اصحاب
در شام آخر فرمودی ارباب
هر کس که نیست، غم‌آشنا
«سرگیرد و برون رود از کربلای ما»
«هر که دارد عطش کرب‌وبلا بسم‌الله
هر که دارد سر همراهی ما بسم‌الله»
«باَبی انت و اُمّی، یا عزیز الزهرا»
