شعر هیأت شعر عاشورایی نثر ادبی اشعار مذهبی

شط عطش‌سوز

روزی که ز دریای لبش دُر می‌رفت
نهر کلماتش از عطش پُر می‌رفت
یک جوی از آن شط عطش‌سوز زلال
آهسته به آبیاری حُرّ می‌رفت