محمدعلی مجاهدی | شعر هیأت

محمدعلی مجاهدی

محمدعلی مجاهدی

محمدعلی مجاهدی ملقب به «شمس‌الدین» و متخلص به «پروانه» ۲ فروردین ۱۳۲۲ در خانواده‌ای روحانی در شهر قم متولد شد. وی سرودن را از دبیرستان آغاز کرد و پس از اخذ مدرک کارشناسی حقوق قضایی چند سالی به تحصیل علوم حوزوی پرداخت و سپس به بررسی متون منظوم پارسی و تحقیق درباره شعر آیینی مشغول شد. وی دبیر شعر آیینی کشور، عضو شورای شعر وزارت ارشاد و مدیر انجمن ادبی قم و انجمن محیط بوده است. مجاهدی زحمت بسیاری برای شعر آیینی کشیده است و از او به‌عنوان «پدر شعر آیینی» یاد می‌شود. وی علاوه بر مقاله‌های متعدد، بیش از ۴۰ عنوان کتاب، تألیف و گردآوری کرده است. از آثار او می‌توان به «شکوه شعر عاشورا»، «سیری در ملکوت»، «یک صحرا جنون» و «آسمانی‌ها» اشاره کرد.

عهدی که بسته‌‌ایم

اهل ولا چو روی به سوی خدا کنند
اول به جان گمشدۀ خود دعا کنند

شعر انتظار

آسمانیها

غزل

یا فاطمة الزهرا

بی‌تو چه کند مولا؟ یا فاطمة الزهرا
افتاده علی از پا، یا فاطمة الزهرا

حضرت فاطمه علیهاالسلام

یاس کبود

غزل

خطبۀ طوفانی

والایی قدرِ تو نهان نتوان کرد
خورشیدِ تو را نمی‌توان پنهان کرد

حضرت زینب علیهاالسلام

ایستاده باید مرد

رباعی

عشق غیور

می‌وزد در کربلا عطر حضور از قتلگاه
می‌کند انگار خورشیدی ظهور از قتلگاه

امام حسین علیه‌السلام

گلنفسی‌ها

غزل

دست تو

دیده‌‏ام در کربلای دست تو
عالمی را مبتلای دست تو

حضرت عباس علیه‌السلام

گلنفسی‌ها

غزل

دریا

ای کعبه به داغ ماتمت نیلی‌پوش!
وز تشنگی‌ات فرات در جوش و خروش

حضرت عباس علیه‌السلام

چاره‌ها

رباعی

تبسّم زهرا

کنار پیکر خود التهاب را حس کرد
حضور شعله‌ورِ آفتاب را حس کرد

حضرت عباس علیه‌السلام

گلنفسی‌ها

غزل

یا حبیب

دل مباد آن دل که اهل درد نیست
مرد اگر دردی ندارد، مرد نیست

حبیب بن مظاهر علیه‌السلام

گلنفسی‌ها

مثنوی

آخرین لبّیک

غرقۀ شک! غرق باور شو که چندان دیر نیست
در شط باور شناور شو، که چندان دیر نیست

حر ریاحی علیه‌السلام

آسمانیها

غزل

منظومۀ بلند شهادت

فردا که بر فراز نِی افتد گذارمان
حیرت‌‏فزای طور شود جلوه‌‏زارمان

امام حسین علیه‌السلام

گلنفسی‌ها

غزل

سبكبال تا خدا

همره شدند قافله‌ای را كه مانده بود
تا طی كنند مرحله‌ای را كه مانده بود...

عاشورا

ایستاده باید مرد

غزل

خورشید هفتم

امشب تمام مُلک و مَلک در ترنم است
چون موسم دمیدن خورشید هفتم است

امام کاظم علیه‌السلام

آسمانیها

قصیده‌واره

وداع آخرین

با کعبه وداع آخرین بود و حسین
چون اهل حرم، کعبه غمین بود و حسین

امام حسین علیه‌السلام

گریۀ اشک

رباعی

فانوس اشک

دلم از شب‌نشینی‌های زلفش دیر می‌آید
مسیرش پیچ در پیچ است و با تأخیر می‌آید

امام علی علیه‌السلام

گلنفسی‌ها

غزل

چشمۀ نور

روی تو را ز چشمۀ نور آفریده‌اند
لعل تو از شراب طهور آفریده‌اند

امام عصر علیه‌السلام

خوشه‌های طلایی

غزل