خوشا آن‌کس که امشب در کنار کعبه جا دارد
به سر شور و به دل نور و به لب ذکر خدا دارد
ای چشم علم خاک قدوم زُراره‌ات
جان وجود در گرو یک اشاره‌ات
ای از غم تو بر جگر سنگ شراره
وی در همۀ عمر ستم دیده هماره
بی‌تاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی
سرم خاک کف پای حسین است
دلم مجنون صحرای حسین است
کعبه، یک زمزم اگر در همه عالم دارد
چشم عشّاق تو نازم! که دو زمزم دارد
