حافظ شیرازی

خواجه شمس‌الدین محمد بن بهاءالدّین سال ۷۲۷ ه.ق در شیراز به دنیا آمد. او در نوجوانی قرآن را حفظ کرد و از همین رو به «حافظ» معروف شده است و معروف‌ترین لقب او نیز «لسان‌الغیب» است. حافظ در روزگار خود شاعری مشهور و شناخته شده بود، اما شرح احوال و زندگی‌اش به طرز عجیبی مجهول و پنهان است. او در طول زندگی با بسیاری از سلاطین و بزرگان تعامل داشت و با اهل علم، ادب و شعر هم‌نشینی می‌کرد. آوازهٔ شعر حافظ در زمان زندگی‌اش، به سرزمین‌‌های دیگر مانند شبه‌قارهٔ هند رسیده بود. حافظ از مهم‌ترین اثرگذاران بر شاعران پس از خود شناخته می‌شود و اشعار او به زبان‌های اروپایی ترجمه شده است. حافظ در سال ۷۹۲ ه.ق وفات یافت و آرامگاهش در حافظیه شیراز واقع شده است. در تقویم، روز ۲۰ مهر به‌عنوان روز بزرگداشت حافظ ثبت شده است.

حافظ شیرازی

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله! خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟ میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله!
خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟
میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند
به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان
بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران
به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران