سیدعلی موسوی‌گرمارودی

سیّدعلی موسوی گرمارودی ۳۱ فروردین ۱۳۲۰ در قم متولد شد. او مدرک کارشناسی خود را در رشتۀ علوم قضایی و دکترای خود را در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران گرفته است. به دلیل فعالیت‌های انقلابی‌اش، در سال ۵۲ دستگیر و بعد از ۴ سال از زندان آزاد شد. با پیروزی انقلاب اسلامی کانون فرهنگی نهضت اسلامی را بنیان نهاد و حدود ۲۰ سال مشاور وزرای فرهنگ و ارشاد اسلامی بود. وی رایزن ‏فرهنگى ایران در تاجیکستان و سردبیر نشریه گلچرخ بوده است. کتاب او با عنوان «ترجمهٔ ادبی قرآن کریم» برندهٔ جایزۀ کتاب ‌سال شد و «ترجمۀ نهج‌البلاغه» او مورد تقدیر همین رویداد فرهنگی قرار گرفت. وی منتخب ششمین همایش چهره‌های ماندگار در سال ۸۵ است. از آثار او می‌توان به «برآشفتن گیسوی تاک»، «در سایه‌سار نخل ولایت»، «جوشش و کوشش در شعر» و «گوشوارۀ عرش» اشاره کرد.

سیدعلی موسوی‌گرمارودی

با چفیه و جلیقه و قرآن شهید شد یعنی که در میانهٔ میدان شهید شد

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله! خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟ میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران

شروع قصه با برگشتن تو کجا ما و کجا برگشتن تو

آن اسم اعظم که نشانی می‌دهندش سربند یا زهراست محکم‌تر ببندش

ای که بر روشنای چهرهٔ خود نور پیغمبر سحر داری نوری از آفتاب روشن‌تر رویی از ماه خوب‌تر داری

تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید کالای مرا هیچ خریدار نیاید

به گونۀ ماه نامت زبانزد آسمان‌ها بود

آتش داغی به جان مؤمنین افتاده است گوییا از اسب، کوهی بر زمین افتاده است

با چفیه و جلیقه و قرآن شهید شد
یعنی که در میانهٔ میدان شهید شد

چه دارد می‌شود؟ ای داد از این پاییز! نصرالله!
خودت تکذیب کن اخبار را! برخیز! نصرالله!

خبر داری که با این دل، دل عاشق چه‌ها کردی؟
میان بُهتِ اندوه فراوانت رها کردی

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند
به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند

کاش بیدار شوم، آمده باشی به خراسان
بعدِ کرمان و بشاگرد و گلستان و لرستان

پیِ خورشید، شب تا صبح، در سوزِ مِه و باران
به گریه تاختیم از غرب تا شرق ارسباران

شروع قصه با برگشتن تو
کجا ما و کجا برگشتن تو

آن اسم اعظم که نشانی می‌دهندش
سربند یا زهراست محکم‌تر ببندش

ای که بر روشنای چهرهٔ خود نور پیغمبر سحر داری
نوری از آفتاب روشن‌تر رویی از ماه خوب‌تر داری

تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید
کالای مرا هیچ خریدار نیاید

به گونۀ ماه
نامت زبانزد آسمان‌ها بود

آتش داغی به جان مؤمنین افتاده است
گوییا از اسب، کوهی بر زمین افتاده است