در معارف اسلامی و فرهنگ اهل‌بیت(ع) مفهوم انتظار جایگاه ویژه‌ای داشته است و هر روز به شیوه‌های گوناگون، بخشی از این گنجینه غنی و ناشناخته، آشکار می‌شود.
شعرآیینی، آینه‌ای است که تجلی‌گاه این حقیقت (مفهوم انتظار) شده است و شاعران آیینی و مدیحه‌پرداز، مسئولیت تاریخی، هنری و اجتماعی بزرگی بر دوش داشته و دارند و همواره تلاش کرده‌اند حقیقت انتظار فرج را در آینه شعرشان متجلی سازند.
در این مجموعه سعی شده است با گزینش و ارائه اشعار شاعران مهدوی‌سُرا، این اهداف تحقق یابد:
۱. میزان توجه شاعران به این رسالت تاریخی در دوره‌های متفاوت نشان داده شود.
۲. نوع گرایش‌های فکری و ذوقی شاعران آیینی‌سرا نمایانده شود؛ چه آنان که به ظاهر شاعر هیأت نیستند و چه آنان که تمام ذوق و توان ادبی‌شان را در خدمت هیأت گذاشته‌اند.
۳. در این مجموعه، تلاش شده، شعر شاعران چهار دوره از نظر فکری، زمانی و زبانی معرفی و مرور شود تا شاید با این شیوه، محققان عرصه شعرآیینی بتوانند به شناخت و نهایتاً قضاوت درست و دقیقی از وضعیت شعر آیینی درعرصه مهدوی‌سرایی دست یابند؛ از سوی دیگر عرصه گسترده‌تری در انتخاب شعر مهدوی برای مدیحه‌خوانان و مداحان اهل‌بیت(ع) فراهم گردد.